Rodzice często zastanawiają się, dlaczego ich dzieci wychowywane w dwujęzycznym (lub wielojęzycznym) kontekście mieszają języki. Jedne dzieci więcej, drugie mniej, w zależności od sytuacji i od obecnych osób. Niektórzy uważają ten sposób wysławiania się za typowy dla ich rodzin, inni starają się nakłonić dzieci do rozróżniania języków podczas komunikowania się. Ciekawe jednak wydają się przyczyny, dla których dzieci mieszają języki, a jest ich wiele.

Nieznajomość wyrazu

Pierwszym powodem mieszania języków jest nieznajomość konkretnego wyrazu w jednym z nich. W celu skuteczności komunikowania się dziecko używa wyrażenia, które pierwsze przychodzi mu na myśl, bez względu na język. Ważniejsza bowiem jest dla niego treść tego, co chce przekazać niż forma wypowiedzi, czyli czystość językowa.

Preferencja dla wyrazu

Niektóre dzieci mają preferencje dla niektórych wyrazów w danym języku. Pewne wyrazy podobają im się bardziej, lepiej brzmią, są śmieszniejsze albo po prostu prostsze do wymówienia. W takich wypadkach dziecko na ogół wybiera i wplata wypowiedzi z jednego języka w drugi, wiedząc, że i tak zostanie zrozumiane.

Przykład rodzica

Na przykład rodzice odgrywa ważną rolę w zachowaniach językowych dzieci. Jeżeli rodzic miesza języki, bo tak mu wygodniej, bardzo możliwe, że dziecko będzie mówiło w ten sam sposób. Dlaczego miałoby tego nie robić, skoro tak właśnie zachowuje się jego rodzic. Dzieci nie zawsze nas słuchają, ale prawie zawsze obserwują.

Czynniki kulturowe

Innym powodem mogą być czynniki kulturowe. Są one często związane z postrzeganiem niektórych zachowań, mniej lub bardziej emocjonalnych, i utożsamianie ich jedną z posiadanych kultur. W ten sposób mówienie o uczuciach może być zarezerwowane dla języka mniejszościowego, a tematy wymagające dystansu emocjonalnego: dla języka większościowego.

Reakcja na mieszanie języków przez dzieci jest indywidualną sprawą każdego rodzica i zdeterminowane jego podejściem do językowej kultury dziecka. Używanie w jednym zdaniu kilku języków nie powinno być postrzegane pozytywnie czy negatywne, lecz uznane po prostu jako fakt. Od rodziców natomiast zależy czy chcą je zachować czy nie.

Anna JACHIM

Coach dwujęzycznego i dwukulturowego wychowania

Autorka bloga: https://bilingual-kid.com

Wsparcie dla rodziców (poprzedzone bezpłatną rozmową online): https://bilingual-kid.com/program-wsparcia-dla-dwujezycznych-rodzin/